Sinds we vier jaar waren, zijn we al vriendinnen. Het blijft een bizar idee, dat we ons eigenlijk geen tijd kunnen herinneren dat we elkaar niet kennen.
We zaten bij elkaar op de basisschool, waar Emmelien bijna bleef zitten omdat ze niet kon omgaan met blokken, en waar Cleo met haar interessante voorkeuren graag binnen tikkertje wilde spelen. In de laatste jaren van de basisschool kwam Emmelien vaak tussen de middag bij Cleo eten, aangezien Cleo's huis ongeveer 2 minuten dichterbij was dan haar huis. Dit was allemaal heel leuk en aardig, vooral omdat Em binnen een week altijd wel een pak hagelslag wist te consumeren.
Een moment wat Cleo ook altijd bij gebleven is, was het moment dat Em haar - let: heel erg vastzittende - tand eruit sloeg op de trampoline. De tand ernaast, die al een tijdje los was, zat er gelukkig wel nog in. Dit was niet met opzet, want ruzie is iets wat niet veel hebben gehad, of helemaal niet eigenlijk.
Onze smaken kunnen waarschijnlijk niet meer verschillen, dus respect voor ons dat we het (grotendeels) eens zijn over de producten en stijl die we doorvoeren. Cleo's stijl is eerder minimalistisch, met neutrale kleuren en kleine details. Emmelien haar stijl is veel kleurrijker en aanwezig. Als we geld zouden krijgen voor de aantal keren dat de één iets helemaal mooi vond en de ander totaal niet, waren we nu rijk geweest. Maar ondanks dat we eigenlijk best wel tegenpolen zijn, zijn we ook hele goede vriendinnen. En deze band is sinds Oleada Beads is ontstaan alleen maar sterker geworden. You know what they say: opposites attract!!