We zijn al vriendinnen sinds we vier jaar oud waren. Het blijft een gek idee dat we ons eigenlijk geen tijd kunnen herinneren waarin we elkaar níet kenden.
We zaten samen op de basisschool: Emmelien, die bijna bleef zitten omdat ze het niet zo had op bouwen met blokken, en Cleo, die liever binnen tikkertje speelde dan buiten.
In de laatste jaren van de basisschool kwam Emmelien vaak tussen de middag bij Cleo eten, aangezien Cleo's huis ongeveer 2 minuten dichterbij was dan haar huis. Dit was allemaal heel leuk en aardig, vooral omdat Em binnen een week wel een pak hagelslag wist te consumeren.
Een moment wat Cleo altijd bij gebleven is, was het moment dat Em per ongeluk haar (lees: heel erg vastzittende) tand eruit sloeg op de trampoline. De tand ernaast, die al een tijdje los zat, zat er gelukkig wel nog in. Dit was niet met opzet, want ruzie is iets wat we eigenlijk nooit hebben.
Onze smaken verschillen behoorlijk, dus schouderklopje voor ons dat we het (grotendeels) eens zijn over de producten en stijl die we doorvoeren. Cleo houdt van minimalisme, neutrale kleuren en kleine details. Emmelien kiest juist voor uitgesproken kleuren en opvallende elementen. Als we geld zouden krijgen voor elke keer dat de één iets prachtig vond en de ander totaal niet, dan waren we nu rijk. Toch komen we er samen altijd uit. En juist doordat we zo anders zijn, vullen we elkaar goed aan.
Sinds we samen Oleada Beads zijn begonnen, is onze band alleen maar sterker geworden. Je weet wat ze zeggen: opposites attract!